ايرانيان به جنگ تركان

هم از تخمه گيو چون بيست و پنج
كه بودند زيباى ديهيم و گنج‏
هم از تخم كاوس هفتاد مرد
سواران و شيران روز نبرد
جز از ريونيز آن سر تاج دار
سزد گر نيايد كسى در شمار
چو سيصد تن از تخم افراسياب
كجا بختشان اندر آمد بخواب‏
ز خويشان پيران چو نهصد سوار
كم آمد برين روز در كارزار
همان دست پيران بد و روز اوى
ازان اختر گيتى افروز اوى‏
نبد روز پيكار ايرانيان
ازان جنگ جستن سر آمد زمان‏
از آوردگه روى برگاشتند
همى خستگان خوار بگذاشتند
بدانگه كجا بخت برگشته بود
دمان باره گستهم كشته بود
پياده همى رفت نيزه بدست
ابا جوشن و خود برسان مست‏
چو بيژن بگستهم نزديك شد
شب آمد همى روز تاريك شد
بدو گفت هين بر نشين از پسم
گرامى‏تر از تو نباشد كسم‏
نشستند هر دو بران بارگى
چو خورشيد شد تيره يكبارگى‏
همه سوى آن دامن كوهسار
گريزان برفتند برگشته كار
سواران تركان همه شاد دل
ز رنج و ز غم گشته آزاد دل‏
بلشكرگه خويش باز آمدند
گرازنده و بزم ساز آمدند
ز گردان ايران بر آمد خروش
همى كر شد از ناله كوس گوش

انتهای پیام