کمبود شدید نیرو در آموزش و پرورش

آفتاب یزد _ یگانه شوق الشعراء: یکی از رسالت‌های مهم مدارس پرورش دانش‌آموزان و تربیت نسل آینده جامعه است. به نظر می‌رسد یکی از دلایل نامگذاری وزارت آموزش و پرورش نیز همین بوده است که باید آموزش و پرورش توامان با یکدیگر صورت بگیرند. اما سالهاست که گفته می‌شود مدارس به بحث پرورش دانش‌آموزان اهمیتی نمی‌دهند و دانش‌آموزان در این فضا مهارت زندگی نمی‌آموزند. بسیاری از مدارس تنها بر آموزش دانش‌آموزان متمرکز هستند و در برخی از مدارس حتی آموزش به صورت درست انجام نمی‌گیرد. در این شرایط طبیعی است که دانش‌آموزان پرورش کافی پیدا نمی‌کنند و در آینده با مشکلات متعددی در این حوزه مواجه می‌شوند. روز گذشته یکی از مقامات آموزش و پرورش اعلام کرده است که 50 درصد مدارس اصلا مربی پرورشی ندارند. از اعلام این آمار به راحتی میتوان متوجه میزان اهمیت پرورش در مدارس کشور شد. اما ناگفته نماند که مربیان پرورشی نیز در بسیاری از مدارس اقدامات پرورشی انجام نمی‌دهند و این نیروها نقش خاصی در پرورش و تربیت دانش‌آموزان ندارند. همچنین همه می‌دانیم که این سیستم آموزش و پرورش بسیار فرسوده است و باید مطابق با نیازهای روز دانش‌آموزان و جامعه مورد بازنگری قرار بگیرند. دانش‌آموزان ایران حق دارند که در مدارس آموزش باکیفیت ببینید و به درستی پرورش پیدا کنند تا برای زندگی آماده شوند اما این حق از دانش‌آموزان ما سلب شده است و قطعا در آینده تبعات این موضوع خود را نشان خواهد داد.
>50درصد مدارس، مربی پرورشی ندارند
معاون پرورشی و فرهنگی آموزش و پرورش با اشاره به کمبود نیروهای پرورشی و عدم برخورداری۵۰ درصد مدارس از مربی پرورشی و تربیتی گفت: این دولت اجازه جذب ۱۱ هزار نیروی پرورشی را به ما داده و به زودی نحوه جذب آنها نهایی و اعلام خواهد شد.اصغر باقرزاده افزود: مربیان امور تربیتی در دهه ۶۰ و ۷۰ بچه‌ها را در موقعیت‌های مختلف تربیتی چون اردو، تئاتر، سرود و... قرار می‌دادند و این روند ادامه پیدا کرد اما بنا به برخی دلایل از جمله اینکه می‌گفتند همه معلمان باید مربی تربیتی باشند و یا اینکه برخی کارهای مربیگری به کارهای شکلی و نمایشی تبدیل شد و به نظر می‌رسید که این درخت با برکت به تدریج مقداری فرتوت و فرسوده شده و باید خودش را بازسازی کند از همین رو معاونت پرورشی و فرهنگی در دوره‌ای حذف شد.معاون پرورشی و فرهنگی آموزش و پرورش با اشاره به اینکه با تاکید رهبر فرزانه انقلاب بررسی‌هایی صورت گرفت و نهایتا مجلس شورای اسلامی قانون احیای معاونت پرورشی و تربیت بدنی را تصویب کرد، گفت: این قانون، آموزش و پرورش را به تاسیس مجدد امور تربیتی با عنوان معاونت پرورشی مکلف کرد. از آن زمان تلاش شده است ضمن تامین نیرو، فعالیت‌ها مطابق با زیست‌بوم جدید دانش‌آموزان باشد.باقرزاده ادامه داد: اعتراف می‌کنیم که هنوز ظرفیت‌ها کامل به کار گرفته نشده است. نیروهای پرورشی بسیار کم هستند و در ۵۰ درصد مدارس مربی پرورشی و تربیتی نداریم. اعتراف می‌کنیم تلاش و علاقه بچه‌ها به طور کامل پاسخ داده نشده است. به ویژه در دوران کرونا این مسئله تشدید شد و نیازمندی‌های تربیتی که عمدتا در فضای حضوری و میدانی شکل می‌گیرد از طریق فضای مجازی جبران نشد.وی با بیان اینکه اما می‌توان نویدهای خوبی در این زمینه داد گفت: این دولت اجازه جذب ۱۱ هزار نیروی پرورشی را به ما داده و به زودی نحوه جذب آنها نهایی و اعلام خواهد شد. همچنین در تلاشیم از طریق دانشگاه فرهنگیان نیز سهمیه بیشتری برای پذیرش مربیان پرورشی بگیریم. سومین نوید این است که امسال در کنار تشکل‌های دانش‌آموزی، مجموعه‌های خارج از آموزش و پرورش مانند کانون مساجد و... به کمک ما می‌آیند و به ویژه در برنامه‌های تابستانی در کنار
ما هستند.
>مدارس حتی با کمبود مربی ورزش مواجه هستند!
محمدرضا نیک نژاد کارشناس آموزشی در این باره به آفتاب یزد می‌گوید:« متاسفانه 50 درصد مدارسی که دارای مربیان آموزشی هستند نه تنها در این زمینه کار مفیدی انجام نمی‌دهند بلکه آسیب‌های جدی به موضوع پرورش دانش‌آموزان وارد می‌کنند. دستکم 2 برداشت از مسئله پرورش وجود دارد یکی پرورش دینی، اخلاقی و ایدئولوژیک است که بیشتر این جنبه از پرورش مورد توجه قرار دارد. بسیاری از مربیان در تلاش هستند پرورش ایدئولوژیک را در مدارس گسترش دهند. به نظر می‌رسد پرورش در مدارس باید در تراز جامعه‌ای باشد که شهروندان در آن زیست می‌کنند. امروزه با گسترش فضای مجازی و ارتباطات باید پرورش نسلی را مدنظر داشته باشیم که جهانی بیندیشد و بومی عمل کند. زیرا به نظر می‌رسد جهان در سال‌های آینده یکدست می‌شود و لذا پرورش باید در این راستا صورت بگیرد. اگر امروز مسئولین متوجه شده‌اند که کمبود مربی پرورشی وجود دارد احتمالا بدین دلیل است که نسل‌های 70، 80 و 90 نسلی مطابق با خواسته آن‌ها نیست. اما اگر بخواهیم با فرض اینکه معلمان پرورشی می‌خواهند واقعا کار پرورش انجام دهند به این موضوع نگاه کنیم باید بگوییم در مدارس به شدت به این نوع مربیان نیاز است. برای مثال در مدارس مشاوران در تعداد بسیار کمی حضور دارند؛ یعنی در واقع در هر مدرسه یک مشاور همیشه حضور دارد اما این یک مشاور باید به چند صد دانش‌آموز خدمات ارائه بدهد. واقعا یک مشاور در یک روز چند دانش‌آموز را می‌تواند به لحاظ آموزشی و پرورشی پشتیبانی کنند؟ عملا بازده این
تعداد مشاور در مدارس صفر است. در این شرایط مدارس
نه تنها مربی پرورشی ندارند بلکه کمبود سایر نیروها نیز به شدت
احساس می‌شود. در کشور‌های دیگر در مدارس پرستارمدرسه، پزشک مدرسه، مربی پرورشی، مشاور شهروندی و... وجود دارد. بسیاری از مدارس در کشور ما به ویژه در سطح دبستان معلم ورزش ندارند بلکه معلم کلاس درس با دانش‌آموزان ورزشکار می‌کند. عملا بچه‌های دبستان یک تا دو روز تعطیل هستند چون معلم ندارند. کمبود نیرو در آموزش و پرورش بیداد می‌کند اما زمانی که بحث مالی این موضوع پیش می‌آید همین مسئولی که الان اعلام می‌کند 50 درصد از مدارس دارای معلم پرورشی نمی‌باشند، مخالف جذب نیروی باکیفیت است. مسئولین به این نوع خواسته‌ها تن نمی‌دهند و معلمان رسمی نیز همه می‌خواهند از آموزش و پرورش فرار کنند. با این شرایط متاسفانه خیلی چشم انداز مثبتی نسبت به آینده وجود ندارد.»
>کمبود مشاور در مدارس
در ادامه علی بهشتی نیا از دیگر کارشناسان آموزشی به آفتاب یزد گفت:« واجب‌تر از موضوع پرورش حداقل در شرایط امروز مدارس نیاز به مشاور دارند. یعنی مشاوران ما در مدارس به شدت محدود هستند و متناسب با جمعیت دانش‌آموزی تعریف می‌شوند. بسیاری از مشاوران مدارس تخصص لازم را در این حوزه ندارند. به لحاظ تحصیلی و آسیب‌های اجتماعی مدارس نیاز به مشاور دارند. در حوزه پرورشی در مدارس نیز کمبود وجود دارد یعنی معاون پرورشی و معلم پرورشی در مدارس کم است. اما معلمان و معاونان پرورشی در مدارس استقلال لازم را برای کار پرورشی در مدارس ندارند. زیرا این افراد صرفا مجری یک سری از برنامه‌ها هستند که این بخشنامه‌ها دیکته شده از بالا هستند. اگر این افراد دارای استقلال لازم باشند قطعا کارهای پرورشی تاثیرگذاری زیادی دارند ولی اینقدر بخشنامه‌ها در حوزه پرورشی زیاد است که استقلالی وجود ندارد. وقتی وزارتخانه برنامه جذابی برای مسائل پرورشی دانش‌آموزان ندارد چه پرورشی در مدارس صورت می‌گیرد؟ حتی اگر فرض کنیم همه مدارس دارای معلم و معاون پرورشی هستند بازهم اقدام مثمر ثمری صورت نمی‌گیرد زیرا برنامه‌های دیکته شده از بالا جذابیت کافی برای دانش‌آموزان ندارد. اگر مدارس، مدیران، معاونان، مربیان و معلمان در این زمینه استقلال لازم را داشته باشند قطعا اتفاقات بهتری رخ خواهد داد.»
>فرصت پرورش دانش‌آموزان از معلمین نیز سلب شده است
وی در ادامه گفت:«الان رابطه مدارس با دانش‌آموزان کاملا مکانیکی است و به همین دلیل پرورش لازم نیز صورت نمی‌گیرد. اتفاقی که باید در آموزش و پرورش رخ دهد در حوزه پرورش است؛ عمده‌ترین مسائل در جامعه ما حول مشکلات پرورشی صورت می‌پذیرد. دانش‌آموزان در مدارس مهارت‌های لازم زندگی را کسب نمی‌کنند و این فرصت‌ها در حوزه پرورشی باید ایجاد شود. حجم کتاب‌ها زیاد است و همین موضوع فرصت پرورش را از معلمان گرفته است. در گذشته فضا بازتر بود و شرایط برای پرورش دانش‌آموزان توسط معلمان وجود داشت. امروز آزادی عمل معلمان برای انجام فعالیت‌های پرورشی بسیار محدود شده است و عمده وقت کلاس به آموزش تخصیص می‌یابد. همچنین خانواده‌ها به مسائل آموزشی فرزندان خود بسیار حساس شده‌اند و این حساسیت باعث شده است که معلمان نیز از بحث پرورش غافل شوند. یک زمانی معلمان به شکل نیروهای جنبی در مسئله پرورش به مربیان و معاونین پرورشی کمک می‌کردند اما امروز این فرصت از معلمان سلب شده است. همچنین بارها از سمت وزارتخانه بر این موضوع تاکید شده است که معلمین در خصوص مسائل غیردرسی در کلاس صحبت نکنند. در حالی که مقداری از بار مسائل پرورشی در مدارس به عهده معلمان است. دانش‌آموزان باید مهارت‌های مختلف را در مدارس و کلاس‌های درس بیاموزند و وقتی این موارد آموزش داده نشود دانش‌آموزان در آینده در برابر مسائلی که برایشان پیش می‌آید نمی‌توانند برخورد درستی داشته باشند. این باعث تحمیل یک هزینه به جامعه می‌شود .تا این افراد مهارت‌های زندگی را بیاموزند.»

انتهای پیام