صبرم زیاده اما

صفحه آخر - تاریخ: ۲-۰۷-۱۳۹۹, ۰۰:۰۱
امیر حسین ذاکری ‪-‬ در جلسه اخیر به موضوع شیرین همیشه داغ و به روز یعنی صبر و صبوری پرداختیم. بنده عرض کردم در این وانفسای روزگار و مصائب آن، خادمین وغلامان و چاکران وبندگان و رعیت‌های حلقه به گوش ما یعنی "مسئولین" دائم به اربابان خود یعنی ما عرض می‌کنند: صبوری کنید. حتی گاهی از مردم مایه اضافی می‌گذارند. شاید معتقدند مردم معجون صبوری سرکشیده‌اند که آنقدر صبورند.
یکی از دوستان که گاهی فی البداهه اشعاری به ذهنش می‌رسد و به قول خودش گاهی ابیات و کلمات و الهامات شعری چو هاله‌ای دور سرش می‌چرخد او را به سرودن وا می‌دارد گفت: آری مردم معجون صبوری سرکشیده‌اند:
" آنگه که معجون صبوری سرکشی – دائم زمست این صبوری سرخوشی"لابد مردم از این صبوری سرخوشند به صبوری هم عادت کردند. شاید خودشان انتخاب کردند که صبور باشند! همه خندیدند.
دیگری گفت: حالا مجلس را با خنده و هرهر، کرکر تلف نکنید. بیچارگان و آوارگان قلم چی، ژورنالیست‌های متوهم عمرتان بیهوده در رنج‌ها گذشت و می‌خندید؟ یکی از دوستانم گفت: خب گاهی هم بارها گریستیم کسی اشک‌های ما را ندید! همه گفتند صحیح است....
وی گفت: بنده به عنوان رکن چهارم دموکراسی که
همیشه فریاد حق طلبی‌ام بلند است به مسئولینی که دائم دم از صبرمردم می‌زنند می‌گویم: صبرکنید سختیش همین صد سال اول است. عرض می‌کنم به قول شاعر: "صبرم زیاده اما عمری نمونده باقی". آقا! اگر دور از جون من مردم از دنیا رفتم به مسئولینی که دم از صبوری میزنند بگویید: فلانی صبرش تمام شد، چون بی‌جان شد. وعده صبوری را به زندگان بدهید!
یکی از دوستان گفت: یک روز تبریک می‌گویند. یک روز می‌گویند خبر خوش داریم، گشایش داریم.پس چه شد این طلسم شکنی برای گشایش کار؟ ما چقدر صبرکنیم؟ برویم سراغ رمال ها؟ همه خندیدند.
یکی از بچه‌ها گفت: البته یکی از مسئولین یا عضو مجلس تشخیص مصلحت خیلی خوب حال مردم را تشخیص داده چون گفته: دولتمردان زیاد از صبوری مردم مطمئن نباشند.
جناب نفس کش بلند شد فریاد زد: آری، آهای نفس کش: از "صبردان" یا کاسه چینی نازک و شکننده صبر من مطمئن نباشید! یکی از دوستان گفت خب صبر دان جنابعالی این چینی نازک صبرت بترکد می‌خوای چکار کنی؟ گفت: هیچی. فقط آه و ناله می‌کنم. همه خندیدند.