انتشار روزنامه در کشور ما با دشواریهای بسیاری همراه است بهویژه آنکه اگر از طرف بخشخصوصی این اتفاق بیفتد و مدیریت، برنامهریزی و حمایتش از جانب بخشخصوصی باشد و اتصال معناداری هم به مراکز قدرت نداشته باشد، بهطور طبیعی کار در این عرصه بسیار سخت خواهد بود. حفظ مخاطب، زندهبودن نشریه و رعایت خطوط برای روزنامه اتفاقی است که گاهی اوقات اهالی مطبوعات را به عبور از جادههای تنگ وادار میکند، همچون کسی که بخواهد در درون معبرهای سخت، تنگ و تاریک حرکت کند و زخمی و پرت نشود.
دوستان ما در آفتابیزد هم خوشبختانه از همان آغاز به کار روزنامه، خود را ملزم به رعایت چند فاکتور کردهاند؛ نخست آنکه یک مشی معتدل اصلاحطلبانهای در این روزنامه دنبال شده و افراط و تفریط در نوشتارش دیده نشده است. در میانه راه و در خلال رخدادهای سال 88 هم بهعنوان نشریهای که بیانگر مواضع اصلاحطلبانه، اعتدالی و دیدگاههای انتقادی نسبت به دولت بود، در یک استانداردی حرکت کرد. آفتابیزد هیچگاه یک روزنامه آوانگارد و مختص جریانهای روشنفکری نبوده است. به باور من، آفتابیزد توانسته با متن جریان اصلاحطلب و توده مردمی که به گرایشات اصلاحطلبانه توجه دارند، رابطه پایداری ایجاد کند و در این عرصه هم به توفیقات خوبی دست یافته است. گمان من این است که مشی فرهنگی مردم خوشزیست، متین، فکور و دوراندیش اصلاحطلب در سرزمین این نشریه (آفتابیزد) تجلی یافته است. خصلت مدیریتی معطوف به نگاه مردم شریف این سامان که در ابتدا هم خاستگاهش یزد بوده در ادامه هم حفظ شد و بنا به گفته آقای دکتر عارف که میگفت من یزدی هستم، اما ترسو نیستم تمام ملاحظات رفتار منطقی در روزنامه آفتابیزد دیده شده است. آنجایی هم که بنا داشت تا پرده از حقیقت بشکافد با حفظ ملاحظات از حقایق سخن گفت. به نظر من مجموعه این مولفهها روزنامه آفتابیزد را به یک روزنامه پرمخاطب و یکی از تریبونهای پایدار جریان اصلاحطلبی در کشور تبدیل کرده است. برای همه دوستان خوبم در آفتابیزد، مدیریت و سردبیر محترم روزنامه، دوستان تحریریه و همه همراهان و مخاطبان روزنامه و دوستان عزیزمان در عرصههای اصلاحطلبی که با نوشتن مطلب و دادن مصاحبه و بهطور کلی مشارکت در رونق این روزنامه به ثبات و پایداری یکی از تریبونهای اصلاحطلبان کمک کردهاند، این حضور موثر را تبریک میگویم و امیدوارم سالهای سال آفتابیزد گرمابخش کانون فرهنگی، هنری و ادبی این سامان و رونقبخش فعالیتهای سیاسی و علمی کشور باشد و تریبونی باشد که تعاملات سیاسی و فرهنگی به نحو احسن
رقم بخورد.