خصوصیات آدمها به دو گروه "خوب" و "بد" تقسیم میشود. خصوصیات "خوب" آنهایی هستند که باید قدرشان را دانست و نسبت به اشاعه شان در جامعه کوشید و ویژگیهای "بد" خصوصیاتی میباشند که باید از وجود و وفورشان کاست و به دارندگان آنها "چه افراد بدی" گفت. با این حساب است که نه کسی از شخصی که تنبلی پیشه کرده و بیشتر روزهای خدا را خواب است خوشش میآید و نه فردی به دیده احترام به مردمانی که شب و روزشان جا به جا شده و مثل "تازه واردهای
خارج نشین" وقتی همه خوابند ، به رتق و فتق امور شخصی ، خانوادگی ، فامیلی و دوست آشنایی مشغولند نگاه میکند.در این میان آدمهایی که تحت نام "هکر" شناخته شده و به راحتی آب خوردن حسابهای دیگران را خالی میکنند جای خود را داشته و هنگام قضاوت درباره شان ، قبل از هر سخنی "اصلا حرفش را هم نزنید" شنیده میشود. نکته حائز اهمیت این است که در کشورهای مترقی و پیشرفته به بسیاری از ویژگیهای بد به دیده خصایصی با خوبی و بدی نسبی که میتوانند به خوبی مورد استفاده قرار گیرند توجه شده و درباره شان "کاش باشند اما کم باشند" گفته میشود. بیل
گیتس میگوید: من همیشه کارهای سخت را به تنبلترین افراد میدهم زیرا ایشان همیشه ساده ترین
راه حلها را برای مسائل و مشکلات پیدا میکنند. مقایسه این "ایده" با "دیدهها"ی ما که فراموش نمیکنیم در دنباله به کارگیری لفظ "تنبل" یک " به درد نخور" هم اضافه نماییم ، به خوبی نشان میدهد که چرا جهانیان باید ما را مردمی "فرصت سوز" به حساب بیاورند و دربارهمان " قدر داشته هایمان را نمیدانیم" بگویند. از سویی در حالی که بسیاری از نگهبانان آنقدر در خوابی سنگین و رنگین فرو میروند که خیال دزدها و سارقین را راحت اینکه بهتر است قبل از سرقت دنبال "مال خر" بگردند میکنند، کمتر کسی دنبال استخدام نگهبانی که عادت به "شب نخوابی" داشته و مرجح میبیند که روزها را به استراحت مشغول شود میگردد. قطعا از اینجور کارهای شبانه کم نداریم و در عمل هم کم ندیدهایم که دکترها و پرستارهایی که با "شیفت شب" مشکل دارند، در هنگام کار شبانه و با پلکهایی که مدام باز و بسته میشوند، آنطور که باید و شاید از عهده انجام وظایف محوله بر نیامده و دسته گلهای فاجعه باری را به آب نشانیده باشند. به این ترتیب واقعا چه ایرادی دارد که علاوه بر مهارتهای "تست زنی"، "شب زنده داری"
(به معنای غیر مصطلح کلمه) را هم در گزینش دانشجویان پزشکی و پرستاری مهم بگیریم و دست کم درصدی محدود از پذیرفته شدگان
پزشکی و پرستاری را از میان آنهایی که شبها خوابشان نمیبرد و در نیمههای شب هم حرفی برای گفتن دارند انتخاب نماییم. سازمانهای اطلاعاتی و ضد جاسوسی بزرگ دنیا همواره دنبال شکار "هکرهای حرفهای" که حسابی کارشان را بلدند میگردند تا راههای نفوذ به شبکههای خویش را به خوبی ارزیابی نموده و امنیت اطلاعات خود را محفوظ تر دارند و این در حالی است که بعید به نظر میرسد آخر و عاقبت هکرهای ایرانی جایی جز گوشه ندامت گاه باشد. به این ترتیب شاید بد نباشد که مختصری به این فکر کنیم که اگر ویژگیهای "بد" به خوبی هدایت و سازمان دهی شوند، شاید آنقدرها هم که گمان داریم "بد" و "غیر قابل پذیرش" از آب در نیایند. شما نظری غیر از این دارید؟!