تنظیم کننده‌های آن هستند. وظیفه آنها تنظیم قدرت واکنش ایمنی به اندازه‌ای است که سلول‌های سالم را همراه با سلول‌های بیمار از بین نبرد.آنها از بروز یک واکنش خودایمنی جلوگیری
می‌کنند.
وقتی داروی مهارکننده وارسی ایمنی (ICI) به عنوان بخشی از روند درمان سرطان استفاده می‌شود، واکنش ایمنی بدن را در سطح بالایی نگه می‌دارد که به سلول‌های T اجازه می‌دهد سلول‌های سرطانی را از بین ببرند.اما این شرایط می‌تواند مشکل‌ساز باشد.
به دلیل جلوگیری از فعالیت وارسی‌های ایمنی و افزایش واکنش ایمنی، افراد بسیاری به شرایط التهابی مانند هپاتیت (التهاب کبد) یا دیابت که به واسطه التهاب پانکراس شکل می‌گیرد، مبتلا
می‌شوند.
آرتریت روماتوئید نیز یک بیماری خودایمنی است که بیماران مصرف‌کننده داروهای مهارکننده وارسی ایمنی اغلب به آن مبتلا
می‌شوند.
>آیا داروی آرتریت روماتوئید، سرطانزاست؟
پژوهش‌های انجام شده طی حدود 10 سال اخیر ارتباط بین آرتریت روماتوئید و خطر سرطان را نشان داده اند.در سال 2008 و در سال 2015، بررسی‌هایی که پنج پایگاه داده را جستجو کرده بودند، به این نتیجه رسیدند که بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به لنفوم (سرطان‌های سیستم ایمنی) و سرطان ریه قرار دارند.مطالعه‌ای که در بیمارستان جراحی ویژه در شهر نیویورک انجام شد، شرایط بیمارانی که هم به آرتریت روماتوئید و هم سرطان مبتلا بودند را مورد بررسی قرار داد.شاخص فعالیت بالینی بیماری (CDAI) ابزاری است که توسط روماتولوژیست‌ها برای قضاوت در مورد شدت آرتریت روماتوئید استفاده می‌شود.این مطالعه نشان داد که هر یک امتیاز افزایش در نمره CDAI بیمار با 9 درصد افزایش احتمال بدتر شدن سرطان آنها مرتبط بوده است.
>خطر ابتلا به برخی سرطان ها با آرتریت روماتوئید
پژوهشگران درباره این که برخی داروهای آرتریت روماتوئید احتمال ابتلا به سرطان و خطرناک‌تر شدن آن را افزایش می‌دهند، به نتیجه قطعی نرسیده اند. اما این پرسش مطرح است و پژوهش‌ها در این زمینه ادامه دارند.داروهای ضد روماتیسم اصلاح‌کننده بیماری (DMARDs) تعداد سلول‌های ایمنی بیش از حد فعال که موجب التهاب ناخواسته می‌شوند را کاهش می‌دهند.داروهای بیولوژیک نوعی از DMARD هستند که بخش‌های خاصی از سیستم ایمنی را هدف قرار می‌دهند. گفته شده است که اگر DMARDs سرباز بودند، همانند تک تیراندازها روی هدفی خاص متمرکز می‌شدند، در شرایطی که دیگر داروهای روماتیسم رویکرد پراکنده‌تری دارند.مطالعات جدید نشان داده‌اند که مصرف داروهای بیولوژیک که به نام مسدودکننده‌های TNF شناخته می‌شوند، ممکن است احتمال ابتلا به سرطان‌های پوست غیر ملانوم را افزایش دهد.و متوترکسات، داروی دیگری که برای درمان التهاب آرتریت روماتوئید استفاده می‌شود، به نظر می‌رسد احتمال سرطان لنفاوی را افزایش می‌دهد.
Instagram.com/aftabyazd
