امیر محمود حریرچی- بیشک یکی از زشتترین رفتارها، توهین کردن است که متاسفانه برخی از مخالفین حسن روحانی آن را در پیش گرفته اند. موضوعی که بار اول نیست شاهد آنیم و این افراد به طرق مختلف به حسن روحانی یا دولتش با ادبیات زنندهای تاخته اند. از نظر من این مسئله یک نوع بازی سیاسی است که آنها در پیش گرفتهاند و از همه بدتر آنکه مردم را نادان فرض کرده اند. انگار که مردم نمیدانند که در این کشور چه میگذرد. آن ادبیاتی را که به آن ادبیات سیاسی میگوییم و نقد گونه و مبتنی بر شواهد است را افرادی چون امثال روحانی که در صدا و سیما با بدترین ادبیات رئیسجمهوری را مورد اهانت قرار میدهد فراموش کرده و با زشت سخن گفتن به نوعی خودشان را راحت میکنند. در صورتی که این مدل رفتار کردن زمانی اتفاق میافتد که فرد هیچ منطق، دلیل مستند و یا شواهدی برای حرفهایش نداشته باشد، آن وقت است که راه ناسزا گفتن را در پیش میگیرد. به طور کلی انسانهایی که ناسزا میگویند، انسانهای خارج از هرگونه عقل و منطق و انصافند. اما انعکاس این رفتار این است که کسانی که به جای انتقاد کردن درست و منطقی راه توهین کردن را در پیش گرفتند از بیاعتمادترین افراد هستند. از سوی دیگر همه میدانند که ناامیدی در جامعه ما بسیار زیاد است از همین رو این دسته از افراد به جای آنکه انصاف داشته باشند و یکدیگر را مورد نقد قرار دهند و مشکلی از مشکلات مردم را حل کنند اینگونه به یکدیگر میتازند. به نظر من این رفتارها جز آنکه امید مردم را روزبهروز تضعیف کند چیز دیگری در پی ندارد و این سوال در ذهن شان شکل میگیرد که چه کسانی در این کشور
عهده دار مسئولیت هستند.