سیدعلیرضا کریمی=سردبیر
گویا تنه آقای العبادی به تنه مسئولان ایرانی خورده است! به واکنش دیروز او بنگرید. نخستوزیر عراق حالا که دیده موضعگیریاش در مورد تحریمهای ضدایرانی آمریکا، تهران را عصبانی کرده و برخی در داخل را آزردهخاطر، گفته حرفهایش «بد» و «اشتباه» منتقل شده است. درست مثل مسئولان ایرانی که وقتی بازتاب اظهاراتشان فاجعه است از دیوار کوتاه خبرنگار بینوا رد میشوند و میگویند گفتههایشان یا تحریف شده و یا منقطع منتشر گردیده است. همین دیروز واعظی رئیس دفتر رئیسجمهور وقتی دید اظهارات او در مورد علی لاریجانی فیدبک ناخوشایندی داشته، سریع جوابیه داد که باز هم یک خبرنگار شیطنت کرده است.
خداوکیلی عجب قشری است این قشر خبرنگار. وظیفه اصلی آن اطلاعرسانی و انعکاس واقعیات جامعه است اما گویا در ایران و اخیرا عراق وظیفه دیگری هم دارد. آن هم وظیفه ماستمالی کردن گافهای مسئولان. آقای مدیر، رئیس و مسئول حرف را میاندازد وسط اگر خوب درآمد، میشود ترشحات فکری او و اگر بد درآمد میشود کودنی خبرنگار! در چنین جامعهای به نظر میرسد نباید توقعات زیادی از خبرنگار داشت. حتی بهتر است نام آنان را هم از «خبرنگار» تغییر داد و گذاشت «جورکش». میگویند سالها پیش مامور سانسور ارشاد به استادی که کتاب او را سانسور کرده بود، میگوید: «استاد به دلایلی که گفته شد این قسمتها حذف شده است...» استاد داستان ما،
در واکنشی تامل برانگیز میگوید: «اگر من استادم چرا شما در نوشته من دست میبری و اگر استاد نیستم چرا دروغ میگویی
و تظاهر میکنی؟»
حالا حکایت خبرنگار جماعت هم همین است. اگر کار اصلی خبرنگار، شده پوشاندن اشتباهات مسئولان، دیگر لازم نیست به این نام نامیده شود. بهتر است یک نام درخور و مناسبتری برای این قشر انتخاب شود.
کجا آمده تظاهر و دروغگویی
خوب است؟