علی اکبر فرقانی- روزهای گذشته با افزایش قیمتها و بیتوجهی به این موضوع فشار اقتصادی و مشکلات بیشتر خودنمایی کرده است. تا این که هیئت دولت با تشکیل جلسههای مهم به مردم قول داد با افزایش قیمت بنزین، کرایهها و اجناس گران نخواهد شد. مردم عزیز ایران در بیشتر مواقع با صبوری و اتحاد پشتیبانیشان را از مسئولان اعلام کردهاند اما مسئولان متاسفانه نتوانستهاند به وعدههایی که از قبل دادهاند، جامه عمل بپوشانند و این موضوع باعث نارضایتی از آنان شده است. برای مثال روحانی به بسیاری از وعدههای خود عمل نکرده است. مردم از صبح تا شب کار میکنند و با حقوق بخور و نمیر و به اصطلاح روزی گنجشکی به سختی گذران میکنند. آنها خواهان برقراری عدالت و کاهش جدی قیمتها هستند. به گرانیها اعتراض دارند و حق هم دارند. جوانان بیکارند و نمیتوانند جوابگوی نیاز خانواده باشند. این که اعضای هیئت دولت و همراهان آنان اعلام کردهاند که با افزایش قیمت بنزین هیچ گونه افزایش قیمت نخواهیم داشت باید صبر کرد و دید. امید که این قول و قرارها و وعدهها به قوّت خود باقی بماند و مانند بقیه وعدهها به فراموشی سپرده نشود. برای نمونه خود من یک کارمند هستم و اینک حقوقی که میگیرم نه این که جوابگوی نیازهای من نیست بلکه باید هر ماه با قرض از این و آن امورات خود را پیش ببرم. تنها کاری هم که میتوانم برای مردم انجام دهم این است که صدای اعتراض خود و دیگران را با نوشتن در روزنامه به گوش مسئولان برسانم؛ صبر و بردباری من هم زیاد است و بارها یک موضوع را تذکر میدهم. اما همه مردم نمیتوانند دردهای خود را بنویسند و در روزنامه چاپ کنند. نمیدانند از دولت باید به کجا شکایت ببرند. گرانی و تورم و بیکاری گلوی آنها را فشار میدهد. آیا دولت نباید آنها درک کند و به درد آنها برسد؟ این وظیفه دولت است که با ارزیابی و شناسایی دهکهای پایین، دهکهای زیر خط فقر را یاری دهد.